اتاق اصناف تهران(پايتخت)
در تهران اولين اجلاس اتاق اصناف در روز نهم آذرماه سال 1351 برگزار شده و هيئت رئيسه اتاق براي مدت دو سال انتخاب شدند، و اولين رئيس اتاق اصناف، آقاي اميرحسين شيخ بهائي بود. كه دوره فعاليت وي در اتاق اصناف حدود دو سال و نيم به طول انجاميد وي در تاريخ 8 ارديبهشت ماه سال 1353 به علت بيماري از اين سمت استعفا نمود. پس از شيخ بهائي، سرهنگ نورالدين حكمتي به عنوان رئيس اتاق اصناف انتخاب گرديد و اولين جلسه معارفه وي در محل وزارت كشور انجام شد. حكمتي تا اوايل سال 1353 در اين سمت باقي ماند سپس سرگرد رسول رحيمي به سمت رياست اتاق اصناف تهران انتخاب شد و تا اوايل سال 1357 تصدي اين سمت را در اتاق اصناف به عهده داشت، پس از وي آقاي سعيد اصغرزاده پارسا عهده دار رياست اتاق اصناف گرديد كه دوره رياست وي با پيروزي انقلاب اسلامي مقارن گشت و پس از انحلال اتاقهاي اصناف كميته موقت نايب الامام خميني(ره) متولي امور اصناف در تهران گرديد.
تشکیل مجمع امور صنفی و شورای مرکزی اصناف تهران
در چهل و هشتمین جلسه هیئت عالی نظارت مورخ 18 دیماه 1364 تشکیل مجمع امور صنفی تهران مورد تصویب قرار گرفت و به همین منظور و به استناد ماده 26 قانون نظام صنفی مصوب تیرماه 1359 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران از سوی دبیرخانه هیئت عالی نظارت در مورخ 22 دیماه 1364،مراتب به کلیه اتحادیه های صنفی تهران ابلاغ شد تا ظرف مدت 10 روز برای معرفی نماینده تام الاختیار هیئت رئیسه اتحادیه جهت عضویت در مجمع امور صنفی اقدام نمایند.
در پاسخ به این نامه و براساس دستورالعمل هیئت عالی نظارت، تعداد 123 نماینده از طرف اتحادیه های صنفی تهران به دبیرخانه هیئت عالی نظارت معرفی شدند و وزارت بازرگانی طی نامه ای در مورخ 14 بهمن ماه سال 1364 از نمایندگاه مذکور جهت شرکت در اولین جلسه مجمع امور صنفی تهران در تاریخ 24 بهمن ماه همان سال دعوت نمود،این جلسه با حضور 109 نفر از نمایندگان تشکیل و توسط وزیر بازرگانی افتتاح شد، و در پایان نمایندگان اتحادیه های صنفی اقدام به انتخاب هیئت رئیسه مجمع نمودند و مراتبرا طی نامه ای در همان روز به دبیرخانه هیئت عالی نظارت اعلام کردند.
پس از گذشت دو سال از زمان تشکیل مجمع امور صنفی تهران، دوره عمر قانونی هیئت رئیسه های بیش از 2 اتحادیه های صنفی تهران، به اتمام رسید. و هیئت عالی نظارت در اسفندماه
1366 تصویب نمود تا اقدامات قانونی لازم بمنظور برگزاری و تجدید انتخابات اتحادیه های صنفی و انتخاب هیئت رئیسه های جدید، از سوی انجمن نظارت بر انتخابات اتحادیه های صنفی تهران به انجام برسد.
از سوی دیگر مجمع امور صنفی تهران نیز در این مقطع، برگزاری انتخابات اعضاء شورای مرکزی اصناف را مطرح نمود. اختلاف نظر میان مجمع امور صنفی و هیئت عالی نظارت به اطلاع نخست وزیر وقت رسید. وی نیز با طرح مسئله با دفتر امام(ره) از ایشان کسب تکلیف کرد و مقرر شد که ابتدا انتخابات شورای مرکزی اصناف به وسیله مجمع امور صنفی صورت گیرد. مشروط بر اینکه مجمع امور صنفی پاسخگوئی به هیئت های رئیسه جدید اتحادیه هایی را که به تدریج بوسیله واحدهای صنفی انتخاب خواهند شد عهده دار باشد.
براساس نامه نخست وزیر وقت و موافقت حضرت امام(ره) در تاریخ 25 خردادماه سال 1366 انتخابات اعضای شورای مرکزی اصناف صورت پذیرفت.
بدین ترتیب مجمع امور صنفی و شورای مرکزی اصناف متولی امور صنفی گردیدند و فعالیت آنها آغاز شد.
اصلاح قانون نظام صنفی و تشکیل مجامع امور صنفی تهران
فعالیت شورای مرکزی اصناف در کنار مجمع امور صنفی تهران، تا سال 1368 ادامه یافت. اردیبهشت ماه این سال قانون نظام صنفی برای اصلاحات به مجلس شورای اسلامی رفت، و در 31 اردیبهشت ماه با اصلاحاتی به تصویب رسید، که از جمله ماده 4 این قانون، اصناف را به چهار گروه: صنوف تولیدی، خدمات فنی، توزیع و خدماتی، تقسیم نمود و پس از آن موادی از قانون مذکور مجدداً در 13 اسفندماه همان سال توسط مجلس شورای اسلامی اصلاح گردید و نام شورای مرکزی اصناف از متن قانون حذف شد و در ابتدای فصل پنجم قسمت مقدم ماده 30 الحاق گردید که فهرست صنوف و اتحادیه های تولیدی، خدمات فنی ،توزیعی و خدماتی حداکثر ظرف مدت دو ماه توسط هیئت عالی نظارت تفکیک و تعیین خواهد شد و سپس کلیه اتحادیه ها موظف گردیدند نماینده خود را جهت تشکیل مجمع امور صنفی مربوطه معرفی نمایند و همچنین کمیسیون های نظارت مکلف گردیدند حداکثر ظرف مدت یک ماه نسبت به انتخابات فوق اقدام نمایند و بدین ترتیب براساس آخرین تغییرات و اصلاحات قانون نظام صنفی رسیدگی به امور صنفی به دو مجمع صنوف تولیدی و خدمات فنی و صنوف توزیعی و خدماتی واگذار شد.